تست چشم PERRLA: بررسی دقیق عملکرد مردمک‌ها

چشم‌ها به عنوان پنجره‌ای به سوی مغز و سیستم عصبی مرکزی، اطلاعات بسیار ارزشمندی درباره وضعیت سلامتی فرد ارائه می‌دهند. یکی از روش‌های ساده ولی بسیار مؤثر برای ارزیابی سلامت نورولوژیک و چشمی، تست PERRLA است. این آزمایش، عملکرد طبیعی مردمک‌های چشم را بررسی می‌کند و می‌تواند نشانه‌های اولیه‌ی اختلالات جدی همچون آسیب مغزی، افزایش فشار داخل جمجمه، یا بیماری‌های عصبی را آشکار سازد.

اما تست PERRLA دقیقاً چیست و چگونه انجام می‌شود؟ در این مقاله به طور جامع و با جزئیات کامل به این سوالات پاسخ خواهیم داد.

بررسی مردمک‌ها با تست PERRLA یکی از ساده‌ترین اما قدرتمندترین ابزارهای ما برای ارزیابی سلامت مغز و چشم است. هر تغییر کوچک در واکنش مردمک‌ها می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات جدی باشد که باید به سرعت تشخیص داده شود.

— Dr. James Whitman، متخصص چشم‌پزشکی

تعریف PERRLA

PERRLA یک مخفف است که هر حرف آن نشان‌دهنده‌ی بخشی از ارزیابی مردمک‌هاست:

• P: Pupils (مردمک‌ها)

• E: Equal (هم‌اندازه)

• R: Round (گرد)

• R: Reactive to Light (واکنش به نور)

• A: Accommodation (واکنش به تطابق)

به زبان ساده، پزشک یا مراقب سلامت در این تست بررسی می‌کند که:

1. آیا مردمک‌های هر دو چشم اندازه‌ای برابر دارند؟

2. آیا شکل مردمک‌ها گرد است؟

3. آیا مردمک‌ها نسبت به نور واکنش طبیعی نشان می‌دهند؟

4. آیا مردمک‌ها هنگام تغییر فاصله‌ی کانونی (مثلاً نگاه از دور به نزدیک) تطابق مناسبی دارند؟

مراحل انجام تست PERRLA

۱. بررسی اندازه و شکل مردمک‌ها

ابتدا معاینه‌گر اندازه مردمک‌های دو چشم را در نور طبیعی بررسی می‌کند. مردمک‌های طبیعی باید:

• اندازه‌ای تقریباً برابر داشته باشند (اختلاف کمتر از ۱ میلی‌متر قابل قبول است).

• شکل گرد یا تقریباً گردی داشته باشند.

نکته مهم: مردمک‌های غیرهم‌اندازه (آنیزوکوریا) یا غیرگرد ممکن است نشانه‌ی مشکلاتی مانند آسیب عصبی، تومور یا مشکلات چشمی باشد.

۲. بررسی واکنش مردمک‌ها به نور

در این مرحله، نور چراغ قوه یا گوشی موبایل به طور ناگهانی به یکی از مردمک‌ها تابانده می‌شود. پاسخ مورد انتظار:

• مردمک چشم مورد تابش نور باید کوچک شود (واکنش مستقیم).

• هم‌زمان، مردمک چشم مقابل نیز باید کوچک شود (واکنش متقاطع یا کنترالترال).

این فرآیند به نام «رفلکس نوری مردمکی» شناخته می‌شود و نشان‌دهنده‌ی سلامت مسیرهای عصبی بین چشم و مغز است.

۳. بررسی تطابق (Accommodation)

در این بخش، معاینه‌گر از فرد می‌خواهد روی یک شیء دور (مثلاً دیوار) تمرکز کند و سپس ناگهان روی شیئی نزدیک‌تر (مثلاً یک قلم جلوی چشم) تمرکز کند. پاسخ طبیعی باید شامل:

• انقباض مردمک‌ها هنگام نگاه نزدیک‌تر

• تغییر شکل عدسی داخلی برای تنظیم فوکوس

• حرکت همزمان دو چشم به سمت داخل (کانورژنس)

نبود این واکنش‌ها می‌تواند نشان‌دهنده‌ی آسیب‌های نورولوژیک یا بیماری‌های چشمی باشد.

اهمیت تست PERRLA

تست PERRLA به دلایل متعددی اهمیت بالایی دارد:

• تشخیص آسیب مغزی: مانند ضربه‌های مغزی، خونریزی مغزی یا افزایش فشار داخل جمجمه.

• تشخیص بیماری‌های نورولوژیک: مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS)، نوریت اپتیک یا نوروپاتی‌های مختلف.

• ارزیابی اختلالات چشمی: مانند انسداد مسیر بینایی، گلوکوم یا بیماری‌های عنبیه.

• غربالگری بیماران بیهوش یا بی‌هوش: برای بررسی واکنش‌های پایه‌ای مغزی.

علل غیرطبیعی بودن نتایج PERRLA

برخی از دلایلی که ممکن است باعث غیرطبیعی بودن تست PERRLA شوند عبارت‌اند از:

• آسیب عصب سوم مغزی (Oculomotor Nerve Palsy)

• افزایش فشار داخل جمجمه (ICP)

• مصرف داروها یا مواد خاص (مثلاً مواد مخدر، آتروپین)

• بیماری‌های چشم مانند گلوکوم یا آسیب به عنبیه

• سندرم‌های خاص مثل سندرم آرجیل-رابرتسون (در سیفلیس عصبی)

نکات مهم هنگام انجام تست

• محیط باید نور طبیعی یا کنترل‌شده داشته باشد.

• بیمار باید کاملاً بیدار و هوشیار باشد.

• در صورت وجود تفاوت خفیف طبیعی در اندازه مردمک‌ها (فیزیولوژیک آنیزوکوریا)، نیازی به نگرانی نیست.

• داروهای مصرفی بیمار باید در نظر گرفته شوند.